Met zijn hoevelen zijn jullie?

Je vraagt je toch wel eens af waarop sommige taalkundigen zich baseren om bepaalde beslissingen te nemen. Hoe standaard is de officiële standaardversie van een taal die maar door een kleine minderheid van de gebruikers van die taal wordt gebruikt? Daaraan gekoppeld: hoe regionaal is een regionale variant die door bijna iedereen wordt gebruikt?

Een voorbeeldje: Met hoeveel zijn jullie? Volgens de Algemene Nederlandse Spraakkunst moet je dit gebruiken: Met z'n hoevelen zijn jullie?

Ik heb even rondgesnuffeld op Google en heb daarbij ook gezocht naar een variant die de ANS niet aanhaalt maar waarschijnlijk wel aanvaardbaar zou vinden in een krampachtige poging de cijfers toch wat op te krikken ten voordele van de ANS.

Met hoeveel zijn jullie?
België: 887
Nederland: 955
Wereld: 2500

Met z'n hoevelen zijn jullie?
België: 0
Nederland: 13
Wereld: 43

Met zijn hoevelen zijn jullie?
België: 1
Nederland: 47
Wereld: 54

Die cijfers zijn niet helemaal betrouwbaar. Enerzijds houden ze geen rekening met duplicaten. Dat is te wijten aan het feit dat Google niet voor dit soort onderzoek is bedoeld. Anderzijds houden de cijfers ook geen rekening met het feit dat een heel groot deel van de bevolking nog altijd geen teksten schrijft op Internet.

De verschillen zijn echter zo groot dat je je volgens mij terecht vragen mag stellen bij de manier waarop het advies van de ANS tot stand is gekomen.

Nederlands leren

Steve Edwards is een Amerikaan die in Nederland heeft gewoond en er Nederlands heeft proberen te leren. Dat is niet meegevallen. Het blijkt dat hij voortdurend in het Engels werd aangesproken.

Het vervelende is volgens mij dat Nederlandstaligen het niet gewend zijn dat buitenlanders hun taal willen leren. Integendeel, wij verwachten dat buitenlanders onze taal helemaal niet willen leren en dat wij ons moeten aanpassen. Ontmoeten we dan toch iemand die onze taal wil leren, dan weten we niet hoe we moeten reageren, en doen we ons best die buitenlander toch maar in zijn eigen taal of minstens in het Engels te woord te staan.

In tegenstelling tot wat we zouden verwachten, heeft dat overigens niets te maken met het feit dat onze taal een kleine taal is en dus onbelangrijk. Buitenlanders in Japan hebben precies dezelfde ervaring, en Japans behoort tot de toptien van de grootste talen.

Steve vertelt dat hij vaak in het Nederlands bleef praten, ook al nam hij daardoor het risico dat hij zijn gesprekspartners diep beledigde.

Dat stemt tot nadenken. Wij moeten er rekening mee houden dat we iemand die Nederlands wil leren niet helpen door halstarrig Engels te spreken. We moeten er bovendien rekening mee houden dat ons Engels in Nederland of België misschien wel als perfect wordt beschouwd, maar dat we geen moedertaalsprekers zijn en dat Engelstaligen ons Engels gewoonlijk schabouwelijk vinden, in weerwil van het feit dat hun beleefdheid hen dwingt ons goede Engels te bejubelen.

Steve vertelt over zijn ervaringen op: http://www.geocities.com/stevenedw/dutch.html